Incoterms to reguły handlu międzynarodowego, które określają obowiązki sprzedającego oraz kupującego. Od 1 stycznia 2020 roku obowiązują nowe reguły Incoterms 2020. Jedną z nich jest reguła DDP. Czym się charakteryzuje i czego dotyczy związane z nią zjawisko odprawy „gray customs”? Odpowiadamy!
Transport na bazie DDP
Reguła DDP jest to reguła powszechna, a więc może być stosowana do wszystkich rodzajów transportu, czyli do transportu drogowego, kolejowego, lotniczego, a także do spedycji morskiej. Do reguł powszechnych należą również EXW, FCA, CPT, CIP, DPU i DAP. Ponadto w przypadku przewozu towarów na bazie DDP wykorzystywanych może być kilka środków transportu (tzw. transport kombinowany).
Formuła handlowa DDP. Warunki dostawy DDP
DDP (ang. Delivered Duty Paid) to reguła Incoterms 2020, która oznacza „Dostarczone z opłaconym cłem”. W tym przypadku odpowiedzialność za towary ponosi sprzedawca. On również ponosi wszelkie koszty związane z towarem (organizacja transportu, koszty załadunku, transport do nabywcy, ubezpieczenie wraz z ryzykiem związanym z utratą lub uszkodzeniem towarów). Kupujący natomiast odpowiada za towar dopiero w momencie, gdy zostanie mu dostarczony przez sprzedawcę pod wskazany adres. Warto również dodać, że to sprzedawca ponosi koszty związane z odprawą celną, opłaca podatek VAT itd. I choć na pozór wydaje się, że jest to idealne rozwiązanie dla kupującego, w rzeczywistości może być zupełnie odwrotnie.
Jeśli chodzi o import z Chin, chińscy sprzedawcy nie mają możliwości opłacenia cła i VAT, stąd też w praktyce to kupujący musi ponieść te koszty. W tę pułapkę bardzo często wpadają początkujący importerzy, dlatego warto bardzo uważać na regułę handlową DDP. Jeśli więc chiński przedsiębiorca skłania się ku wyborze warunków dostawy DDP i informuje kupującego, że opłaci cło oraz VAT, kupującemu powinna zaświecić się czerwona lampka!
Odprawa celna a DDP
Jak wspomnieliśmy, gdy sprzedający zobowiązuje się do opłaty cła i VAT w ramach reguły DDP, warto dwa razy zastanowić się nad sfinalizowaniem takiej transakcji. Firmy z Chin w większości przypadków nie mają możliwości dokonania odprawy celnej w Unii Europejskiej. W związku z tym nie mogą także uregulować podatku VAT. A bez tego kupujący nie może legalnie wprowadzić towarów do sprzedaży na terenie UE. Jest to tzw. odprawa „gray customs”, która ma miejsce w sytuacji, gdy kupujący otrzymuje towar, za który uprzednio zapłacił, ale nie otrzymuje wraz z nim dokumentów odprawy celnej.
DDP a DAP – jakie są różnice?
Warunki DDP i DAP różnią się kluczowymi aspektami odpowiedzialności i kosztów. W modelu DDP, sprzedawca zobowiązuje się do pełnej obsługi transportu, wliczając w to cła i podatki, zanim towar dotrze do kupującego. Z kolei przy warunkach DAP, to kupujący odpowiada za koszty związane z odprawą celną. Warto zwrócić uwagę, że DDP i DAP mają inne implikacje podatkowe, zwłaszcza jeśli chodzi o VAT. Wybór odpowiednich warunków zależy od specyfiki umowy handlowej, ale w przypadku DDP sprzedawca ma więcej obowiązków, co może wpłynąć na wyższe koszty całkowite.
Obowiązki sprzedającego w DDP
Podczas realizacji zamówienia zgodnie z warunkami DDP, sprzedający ponosi większość kosztów, w tym transport, ubezpieczenie, cło oraz VAT. Oznacza to, że odpowiedź na pytanie, kto płaci VAT w DDP, brzmi – sprzedawca. Warunki Incoterms DDP wskazują jasno, że to właśnie sprzedawca musi pokryć te opłaty przed dostarczeniem towaru do miejsca przeznaczenia. Dla sprzedającego oznacza to dodatkowe wyzwania logistyczne i prawne, zwłaszcza w kontekście międzynarodowych transakcji. Ważne jest, aby zrozumieć, jak DDP Incoterms definiują te obowiązki, aby uniknąć niespodzianek. Warto także wiedzieć, że warunki dostawy DDP obejmują pełną odpowiedzialność za towar aż do momentu dostarczenia do kupującego.
Obowiązki kupującego przy DDP
Kupujący w transakcjach DDP ma znacznie mniej obowiązków niż w innych modelach dostawy, takich jak FOB czy CIF. Przy warunkach dostawy DDP sprzedawca zobowiązuje się do pokrycia większości kosztów, co oznacza, że kupujący musi jedynie zapewnić odbiór towaru. W przypadku importu, obowiązek związany z odbiorem towaru może wiązać się z formalnościami celnymi, ale to sprzedający odpowiada za opłaty celne i podatki. Kupujący musi jednak znać dokładne wymagania, gdyż DDP Incoterms określają różnice między standardowymi modelami dostawy.
DDP a FOB – kluczowe różnice
Warunki DDP i FOB Incoterms różnią się znacząco pod względem odpowiedzialności i kosztów po stronie sprzedawcy oraz kupującego. W przypadku DDP, sprzedający zobowiązuje się do pokrycia wszystkich kosztów transportu, cła oraz VAT, dostarczając towar do drzwi kupującego. Z kolei przy warunkach FOB, sprzedawca pokrywa jedynie koszty związane z transportem do portu załadunku, a resztą obowiązków, w tym opłatami celnymi i transportem międzynarodowym, zajmuje się kupujący. Wybór między DDP a FOB zależy od potrzeb obu stron – DDP jest bardziej wygodne dla kupującego, ale wiąże się z większymi kosztami dla sprzedawcy, podczas gdy FOB Incoterms daje więcej kontroli kupującemu, ale wymaga większej organizacji i znajomości procedur celnych.
DDP Incoterm – jakie dokumenty są potrzebne?
Przy warunkach DDP, sprzedający musi dostarczyć szereg dokumentów, które potwierdzają opłacenie wszystkich podatków i ceł. Incoterms DDP wymagają, aby sprzedawca dostarczył faktury, dokumenty celne oraz dowód uiszczenia opłat VAT. Sprzedawca musi także zadbać o dostarczenie dokumentów celnych, takich jak ZC299, aby towar mógł bez przeszkód przejść przez odprawę. Ważnym aspektem jest także dostarczenie certyfikatów zgodności, jeśli towar tego wymaga. DDP co to znaczy dla sprzedającego? Przede wszystkim pełna odpowiedzialność za dostarczenie towaru w stanie gotowym do użytku, bez dodatkowych kosztów dla kupującego. Warunki dostawy DDP są korzystne dla kupującego, ale sprzedawca musi być przygotowany na dodatkową administrację.
